Kinderen zijn van jongs af aan al op ontdekkingstocht.
Een baby probeert dingen vast te pakken en de smaak ervan vast te stellen,
meestal meerdere pogingen, ongeacht of het de eerste keer lekker was of niet.
Een peuter die leert lopen met alle gevolgen van dien, een kleuter die een
start maakt op de basisschool en meer in contact komt met leeftijdsgenoten. De jaren
daarna op de basisschool waarin het lezen, rekenen, taal en andere vakken aan
bod komen. Vriendschappen worden gesloten en verbroken. Niveau wordt zichtbaarder
op meerdere vlakken, zoals bijvoorbeeld de schoolresultaten en het niveau van
bewegen. Ook de verschillen tussen huishoudens worden zichtbaarder. Kinderen
komen bij elkaar over de vloer, zien andere ouders handelen. Ze horen op school
verhalen over hoe het er thuis aan toe gaat, hoe vaak en waarheen de vakanties gaan
en welke auto voor de deur staat.
Dan volgt de overgang naar de middelbare
school en komen hormonen om de hoek kijken. Een mening krijgt steeds meer vorm,
wijzigt met regelmaat en gaat verder in een andere vorm. Allerlei
ontwikkelingen en indrukken die plaatsvinden, waarbij de invloed van buitenaf
groot is.
In deze ‘rollercoaster’ zijn de volwassen identificatiefiguren van (levens)belang in de ontwikkeling van onder andere de emotieregulatie. Omgaan met teleurstelling, boosheid, verdriet, blijdschap, angst.
In de rol van ouder ben je een voorbeeld voor kinderen en heb je een voorbeeldfunctie. De functie die je hebt laat je bewust en onbewust merken, omdat een kind niet alleen hoort hoe hij/zij de dingen wel of niet moet aanpakken, maar ook ziet gebeuren (of juist niet). Dat laatste lijkt onderbelicht in onze samenleving en kan een sleutel zijn als het met woorden minder goed lukt. De manier om hier meer aandacht aan te geven is bewustwording.
Als je vanuit je eigen kind de film gaat bekijken, dan zul je constateren dat niet de hele film beschikbaar is voor hen. Uiteraard omdat je kind niet de hele dag bij jou in de buurt is, maar juist daarom is bewustwording belangrijk op de momenten dat jouw kind wel mee kan kijken. Geef jij je eigen kind mee wat jij wel en niet doet om jouw emoties te reguleren, zonder dat je daar woorden voor gebruikt? Zijn die fragmenten zichtbaar en toegankelijk?
Huiswerk
Om hiermee aan de slag te gaan volgen hier een aantal voorbeelden.
Haal eruit wat voor jou van toepassing is, of maak het passend voor je eigen
situatie:
- Je hebt een meningsverschil/ruzie met je partner. Krijgen de kinderen daar iets van mee, of lossen jullie dat op zonder de kinderen er bij?Hebben ze wel eens gezien hoe jullie het goedmaken met elkaar?
- Zelfreflectie start over het algemeen vanaf een jaar of 8, in hoeverre ziet een kind dat jij zelfreflectie toepast?
- Kan een kind zien aan jou hoe je omgaat met een teleurstelling, boosheid en verdriet? Heb je wel eens gehuild waar je kind bij was?
- Fouten maken mag? Hoe laat je dit zien als je zelf een fout maakt?
Een meningsverschil of ruzie fabriceren om je kind iets te leren gaat niet helpen. Ga na of het realistisch is wat je kind van jou te zien krijgt thuis en wees je er dus bewust van dat je je kind daarin veel kan leren. Hoe krachtig is het als je woorden kan geven aan jouw daden. Een kind ziet wat een emotie is en doet, hoe je ermee omgaat en welke woorden je gebruikt om de emoties te omschrijven.
Succes verzekerd als je fouten durft te maken en blijft reflecteren op je eigen handelen!
Vul hier uw eigen inhoud in.